DwubieguNova... czyli ta, która kocha za bardzo

W tomiku poetka przenosi czytelnika w ?wiat mi?o?ci - mi?o?ci skomplikowanej, trudnej, bolesnej i niejednoznacznej, wielobarwnej, rozdartej mi?dzy rozpaczliw? potrzeb? blisko?ci i l?kiem przed ni?, mi?dzy odrzuceniem i odrzucaniem, paniczn? ucieczk? i siln? potrzeb? powrotu. W jednym wierszu znajdziemy g??bokie uczucie smutku, rezygnacji i straty, by w kolejnym rozp?yn?? si? w radosnych uniesieniach spe?nienia i rado?ci. Skrajne emocje oraz my?li o ?mierci i przemijaniu pojawiaj? si? tu na zmian? z euforycznymi stanami bezkresnej szcz??liwo?ci i z gloryfikacj? przedmiotu uczu?. Z wiersza na wiersz coraz bardziej zapadamy si? w ?wiat przedstawiony opowiedziany monologiem lirycznym dziewczyny, a potem kobiety, zatraconej bez reszty w mi?o?ci. Kobiety chwiejnej emocjonalnie z zaburzeniami typu borderline, chorob? afektywn? dwubiegunow?, walcz?cej z demonami zaburze? o codzienno??, normalny zwi?zek i o cho?by pozory normalno?ci.