A?k ?iirleri 22

Islak Kader Yorgun omuzlar?m ü?üyorsa ya?murunda, Bir ?sl?k tuttur y?ld?zlar, ?slak kaderimin içinde. Gel de çiz beni, kirpi?in körpe tünelinde. Say?klarken rimellerini, ne güzeldi, an be an olgunluk. Çocukluk bak??lar?m, kaçarken akl?ndan. Küskün y?ld?z? çizerken, güne?i öperken teninden. Say?klarken ad?n?, karanfil çekerken sevi?melerde. Dirilirdi a?k, ucunda Tanr?, di?er yan?nda sen. Alev alev kokan bir ?afa??n ak???yd?, yüre?im de, Bilemedin, dünya dönüyor, ucunda say?klayan yaln?zl???mla. Karard? sisler, geceler ???kl? yüzünde nazl? yar! Ad?mla benli?imi, bir ruh daha konu?sun gizemli denizimizde. Yorgun dalgalarda, ?ss?z gemilerde. ?ilebi indirirken teninden. Sessizle?ti?imiz doklarda, limanlar?n fenerlerinde. Seni beklerken, kendinden geçmek. Asi dokunu?un u?runa yakmak hayat?. Bir an olsun umudu b?rakmamak. Her ?ey u?runa, bestecim, kemanc?m. ?arab?m akarken Tanr?’ya, nas?l yaz?l?r din ve inanç. Kendi tövbemi kanat?rken, vicdan ne hacet! Vurmu?lar da beyitleri, ad?na a?k demi?ler. Bo? yere gelmemi?, onca ölüm. Onca do?um, bo? yere gitmemi?. A?k i?te…A?k… Gelene kadar kaderdi, çizilen. Gidene kadar ölümdü, karalanan. Sen do?arken ?slak, Ben ise kuru bir yaprak. Al beni güne?in ?l?k tepsisine, Kahve da??t?r gibi. Güne?i köpürtmek gibi, hayat. Dirildikçe artanm??. Sen yeter ki, ya?at.