A?k ?iirleri 16

Eskimemi? Çocukluk Bu nas?l hayat ki, varl???n? yokluktan al?r? Sormu? ate? kalbimde de, nerede kald?, ay?n gün do?umlar?. Bilinmez bir be?ik, güne? sislerin uzant?s?nda. Açacaksan kollar?m?, intihar dü?mü? bileklerim de, Eksilen ve giden, elde kalanla bir. Bu ?üphe, gam yüklü bir duygu çarpmas?, heyecanl? ki yürek. Kutsan?nca yürek, kader dal?nda iki insan. Birbirini arar, dert ac?y?nca daha da derman. Gönül ikliminde, hiç anmad???nda sana yana?an. Ellerini tutan biçimsiz geçmi?, son bulmaz nakliyat. Ta??m???m sana, kendimi en çok reddetti?im vakitler. ?ki ya?am bulurum, bir ellerde, biri koynunda. ?ki güçle akar?m, senden ötede, senden geçmi?te. Ama bir türlü ayn? nokta olamay?z. Her seferinde giden sen, giden ben ya da. Varl???n isminde konaks?z güllerdir, kokunun tendeki vurgunu. Böyle ne güzelsin, ismin iki a?açla bir. Birbirinin kökleriydi, onlar. Hayat? uzatan eskimemi? bir çocuktular. Mevsimlerden k?rm?z?, kan a?larsa daha içten geliyor ?ark?. E?ilse de damar önünde, bil ki asildir soysuz hükümdarlarda. Bir tek sanad?r çemberi, çizmi? oldu?u tek Tanr?. Bunun ad? ya?amaksa, Her dipte bir yosun yükselir, Gözlerinin hiçlikle bakmas?nda. Sen ki, ellerimin içinde bir avuç. Seni tutmak, terden ?slanan vakitlerde. Ne de güzel, nemli gözlerin süslemi? ya?am? da, Herkes, Do?aya susuzlu?u kadar içer insanl???…