Rozwój osobisty. Medytacje teraputyczne

Autor proponuje przegl?d kluczowych zagadnie? i zjawisk codziennie nam towarzysz?cych, które wymagaj? od nas jakiej? odpowiedzi lub reakcji. Rozwa?ania i medytacje maj? charakter spekulatywny i stanowi? propozycj? oraz zaproszenie do dyskusji. Bezsens i beznadziejno?? (fragment) I znowu kolejny parszywy dzie?. Jak zwykle dopadn? mnie nieszcz??cia i cierpienia, które z pasj? psa my?liwskiego tylko czyhaj?, a? otworz? oczy, zaraz po przebudzeniu si?. Jeszcze zanim wygramol? si? z ?ó?ka, zostan? okrutnie st?amszony echem dnia wczorajszego, z jego pustym brzmieniem. Ka?dy kolejny dzie? wnosi wi?c t? sam? nut? ?a?o?ci i spot?gowanej rezygnacji z uczestnictwa w ceremonii. Us?ysz? te same oszczerstwa, pretensje, awanturnicze zgrzyty szcz?k moich rozmówców, a mo?e nawet cierpi?tnicz? od? do ?mierci w wykonaniu w?asnym. B?d? patrzy? na puste garnki, niezap?acone rachunki, pe?ne roszcze? lub wyrafinowanej odmowy pisma urz?dowe albo d?ugo ju? nie sprz?tany ba?agan i brud. P?uca zaczn? wci?ga? jeszcze g??ciej skamienia?e powietrze, tlen z którego od dawna nie dociera ju? do komórek duszy. Jedyn? energi? jaka mnie jeszcze zasila to instynkt przetrwania, lecz nawet ten w?t?y pr?d mam czasem ochot? od??czy?. Moje ?ycie przypomina wysypisko ?mieci, wsz?dzie stosy ?mierdz?cej zgnilizny, szczury, odór rozk?adaj?cej si? biomasy, zdezelowane cz??ci starego sprz?tu, podarte i poplamione ?achmany. Codzienne sprawy i obowi?zki wykonuj? machinalnie, beznami?tnie i z przymusu, bo mimo wszystko pozwalaj? utrzyma? jako taki scenariusz i nie popa?? w totalne zapomnienie lub ostracyzm. Twarze znajomych ludzi, których spotykam, z niektórymi nawet rozmawiam, pulsuj? podobnym smutkiem i przygn?bieniem. A te radosne, weso?e, u?miechni?te s? mi obce, jakby z innej rzeczywisto?ci. Nawet wi?cej, mam wra?enie, ?e ?miej? si? ze mnie lub próbuj? ironizowa?, zamiast mi wspó?czu? i otoczy? pomoc?. Zazdro?? (fragment) Na motywie tym oparto scenariusze setek filmów, fabu?y tysi?cy powie?ci lub sztuk teatralnych, a przede wszystkim niezliczon? ilo?? zwi?zków ma??e?skich i relacji partnerskich. Zazdro?? praktycznie zawsze zawiera uczuciow? pikanteri? i obiecuje burzliw? oraz widowiskow?, czasem wr?cz spektakularn? sceneri?. Najpierw kochaj? si? mi?o?ci? nami?tn? i wszechobecn? w ka?dym zakamarku ich wspólnego cia?a. S? dla siebie kwiatem s?onecznika i promieniem pe?nego letniego s?o?ca. Bezkrytyczna fascynacja powoli mija, podobnie jak bezinteresowno?? m?odego ksi?dza. Dostrzegaj?, ?e pomimo bycia stworzonymi tylko dla siebie, wokó? znajduj? si? te? inne kobiety i m??czy?ni, mo?e konkurenci, a mo?e tylko obserwatorzy i poszukiwacze przygód. Wkrada si? zw?tpienie w swoj? m?sk? / kobiec? unikalno?? i bezkonkurencyjn? dot?d atrakcyjno??. T?cza doskona?o?ci zaczyna gubi? swoje witalne kolory, a w ich miejscu rozprzestrzenia si? szarzyzna. Ju? nie s? tymi, kim byli dla siebie, przynajmniej nie oboje. W wyobra?ni tworzy si? fikcyjna rzeczywisto??, a podejrzliwo?? nasuwa emocjonuj?ce przypuszczenia i znaki zapytania – za bardzo u?miecha si? do obcych, za szeroko si? rozgl?da, za d?ugo przebywa w pracy, nie zwraca ju? na mnie tej samej dawnej uwagi, co robi gdy ..., z kim si? ostatnio przyja?ni, czy jeszcze mnie kocha, ... a mo?e zdradza, ale z kim ...?